| ای زتــو بــنــهـاده کــلــاه مــنــی | هـر کــه نـیـایـد کــلـهـش از دو بــرد |
| نـام تــو اوراق سـعـادت نـبــشـت | جــاه تــو الـواح نـحــوســت سـتــرد |
| ازخـلـفـات ذات دویم چـون بـرفـت | نــام مـــبـــارک پـــدرت را ســـپـــرد |
| جـز تـو کـرا در صـف عـرض جـهان | عــارض تــقـدیـر جــهـانـی شــمـرد |
| بـاد صبـای کرمت چـون بـجـسـت | آتــــش آز بـــــنــــی آدم بـــــمــــرد |
| قدر فلک باتو چه گر سخت باخت | نــرد تــقــدم نــتــواتــنــســت بـــرد |
| رو کـه دراین عـهد ز مـی تـلـخ تـر | صـاف تـویی بـاقـی خـم جـملـه درد |
| در شکم خـاک کسـی نیسـت کو | پشت زمین چون تو به واجب سپرد |
| بــار بــزرگـیـت زمـیـن کـی کـشـد | کیک و عـماری نه محـالیسـت خـرد |
| ای کــه ز تــو آز شــود پـــایــمــال | وی کـه ز تـو حـرص بــرد دسـتـبــرد |
| من کـه ره از حـادثـه گـم کـرده ام | پی سپـری می شوم اکنون چو کرد |
| عـزم بــر آنـسـت کـه عـهـدی رود | پـای بـر آن عـهـد بـخـواهـم فـشـرد |
| خـرقه بـپـوشـم بـه همین قافـیت | قــافـــیــت اول یــعـــنــی کــه بـــرد |