| کــبــوتــری، ســحــر انـدر هـوای پــروازی | بــبــام لــانـه بــیـاراســت پــر، ولــی نـپــریـد |
| رسـید بـر پـرش از دور، نـاوکـی جـانسـوز | مبـرهن است کازان طعنه بر دلش چه رسید |
| شکسته شد پر و بـالی، نزار گشت تنی | گـسـســت رشـتــه امـیـدی و رگـی بــدریـد |
| گـذشـت بـر در آن لـانـه، شـامـگـه زاغـی | طـبـیـب گـشـت، چـه رنـجـوری کـبــوتـر دیـد |
| برفت خار و خس آورد و سایبانی ساخت | بـرای راحـت بـیـمـار خـویـش، بـس کـوشـیـد |
| هـزار گـونـه سـتـم دیـد، تـا بـروزن و بــام | ز بــرگـهـای درخــتــان سـبــز پــرده کـشـیـد |
| ز جــویـبــار، بــمـنـقـار خــویـش آب ربــود | بــبــاغ، کـرد ره و مـیـوه ای ز شـاخــه چــیـد |
| گـهی پـدر شـد و گـه مادر و گـهی دربـان | طــعــام داد و نـوازش نـمـود و نـالـه شــنـیـد |
| بــبــرد آنـهـمــه بــار جــفــا کــه تــا روزی | ز درد و خــســتــگـی و رنـج، دردمـنـد رهـیـد |
| بـزاغ گفت: چـه نسـبـت سپـید را بـسیاه | تـرا بــیـاری بــیـگـانـگـان، چـه کـس طـلـبـیـد |
| بـگفـت: نیت ما اتـفـاق و یکـرنگی اسـت | تــفـاوتــی نـکـنـد خــدمـت سـیـاه و سـفـیـد |
| تـرا چـو من، بـدل خرد، مهر و پـیوندیست | مرا بـسان تو، در تـن رگ و پـی است و ورید |
| صـفـای صـحــبــت و آئیـن یـکـدلـی بــایـد | چه بیم، گر که قدیم است عهد، یا که جدید |
| ز نزد سـوخـتـگـان، بـی خـبـر نـبـاید رفـت | زمــان کــار نـبــایـد بــه کــنـج خــانـه خــزیـد |
| غرض، گشودن قفل سـعادتـسـت بـجـهد | چـه فـرق، گر زر سـرخ و گر آهن اسـت کلید |