صبـا اگر گذری افتـدت بـه کشور دوست | بـیـار نـفـحـه ای از گـیـسـوی مـعـنـبـر دوسـت |
به جان او که به شکرانه جان بـرافشانم | اگـر بـه سـوی مـن آری پـیـامـی از بـر دوسـت |
و گر چنان که در آن حضرتـت نبـاشد بـار | بـــرای دیــده بـــیــاور غــبـــاری از در دوســت |
مــن گــدا و تــمـنـای وصــل او هـیـهـات | مـگـر بـه خـواب بـبـینـم خـیـال مـنـظـر دوسـت |
دل صـنـوبـریم هـمـچـو بـید لـرزان اسـت | ز حـسـرت قـد و بـالـای چـون صـنـوبـر دوسـت |
اگر چه دوست به چیزی نمی خرد ما را | بـه عـالـمی نفـروشـیم مـویی از سـر دوسـت |
چـه بـاشـد ار شود از بـند غم دلش آزاد | چو هست حافظ مسکین غلام و چاکر دوست |