| صبـا اگر گذری افتـدت بـه کشور دوست | بـیـار نـفـحـه ای از گـیـسـوی مـعـنـبـر دوسـت |
| به جان او که به شکرانه جان بـرافشانم | اگـر بـه سـوی مـن آری پـیـامـی از بـر دوسـت |
| و گر چنان که در آن حضرتـت نبـاشد بـار | بـــرای دیــده بـــیــاور غــبـــاری از در دوســت |
| مــن گــدا و تــمـنـای وصــل او هـیـهـات | مـگـر بـه خـواب بـبـینـم خـیـال مـنـظـر دوسـت |
| دل صـنـوبـریم هـمـچـو بـید لـرزان اسـت | ز حـسـرت قـد و بـالـای چـون صـنـوبـر دوسـت |
| اگر چه دوست به چیزی نمی خرد ما را | بـه عـالـمی نفـروشـیم مـویی از سـر دوسـت |
| چـه بـاشـد ار شود از بـند غم دلش آزاد | چو هست حافظ مسکین غلام و چاکر دوست |