| در نـهانـخـانه عـشـرت صـنـمـی خـوش دارم | کـز سـر زلـف و رخــش نـعـل در آتــش دارم |
| عـاشـق و رنـدم و مـیـخــواره بــه آواز بــلـنـد | وین هـمـه مـنـصـب از آن حـور پـریوش دارم |
| گر تـو زین دست مرا بـی سر و سامان داری | مـن بــه آه ســحــرت زلــف مـشــوش دارم |
| گر چـنین چـهره گشاید خـط زنگاری دوسـت | مــن رخ زرد بــه خــونــابــه مــنــقــش دارم |
| گـر بـه کـاشـانـه رنـدان قـدمـی خـواهـی زد | نقـل شـعـر شـکـرین و می بـی غـش دارم |
| نـاوک غــمــزه بــیـار و رســن زلــف کــه مـن | جــنـگ هـا بــا دل مـجــروح بــلـاکــش دارم |
| حافظا چون غم و شادی جهان در گذر است | بهتر آن است که من خاطر خود خوش دارم |