| خــاکـی دلـم بــه گـرد وصـالـش کـجــا رســد | سرگشتـه می دود بـه خیالش کجا رسد |
| چــون آفـتــاب سـایـه بــه مـاهـی نـبــیـنـدش | دیوانه ای چـو من بـه هلالش کجـا رسـد |
| خود عالمی پر است که سلطان غلام اوست | چون من تهی دوی به وصالش کجا رسد |
| فـتـراک او بــلـنـدتـر از چـتـر سـنـجـری اسـت | دسـت مـن گـدا بــه دوالـش کـجــا رسـد |
| تـا در لـبـش خـزینه همه لـعـل و گـوهر اسـت | درویـش را زکــات ز مـالـش کــجــا رســد |
| تــا صــد هـزار دانــه دلــهـا ســپــنــد اوســت | عـین الکمال خـود بـه کمالش کجـا رسـد |
| عـشـقـش چـو آفـتـاب قـیامـت دل بـسـوخـت | عشقش قیامتـی است زوالش کجا رسد |
| خـاقـانـی اینـت غـم کـه دلـت نـزد او گـریخـت | نظـاره کـن ز دور کـه حـالـش کـجـا رسـد |