| جـــوشــن صــورت بـــرون کــن در صــف مــردان درآ | دل طـلب کـز دار ملک دل تـوان شـد پـادشـا |
| تـا تـو خـود را پـای بـسـتـی بــاد داری در دو دسـت | خاک بر خود پاش کز خود هیچ نگشاید تو را |
| بــا تــو قـرب قـاب قـوسـیـن آنـگـه افـتــد عـشـق را | کز صفات خود بـه بـعد المشرقین افتی جدا |
| آن خـــویـــشـــی، چــــنـــد گـــوئی آن اویـــم آن او | بــاش تــا او گـویـد ای جـان آن مـائی آن مـا |
| نـیـسـت عـاشـق گـشـتـن الـا بــودنـش پـروانـه وار | اولـش قـرب و مـیـانـه سـوخــتــن، آخـر فـنـا |
| لــاف یـک رنـگــی مــزن تــا از صــفــت چــون آیـنـه | از درون سـو تـیرگی داری و بـیرون سـو صفا |
| آتــشـیـن داری زبــان و دل سـیـاهـی چــون چــراغ | گـرد خـود گـردی از آن تـردامنی چـون آسـیا |
| رخـت از ایـن گـنـبـد بـرون بـر، گـر حـیـاتـی بــایـدت | زان کـه تـا در گـنبـدی بـا مردگـانی هم وطـا |
| نفس عیسی جـسـت خـواهی راه کن سـوی فلک | نقش عـیسـی در نگارسـتـان راهب کن رها |
| بــر گـذر زیـن تــنـگـنـای ظــلـمـت ایـنـک روشــنـی | درگذر زین خـشـک سـال آفـت اینک مرحـبـا |
| بــر در فـقـر آی تـا پــیـش آیـدت سـرهـنـگ عـشـق | گـوید ای صـاحـب خـراج هر دو گـیتـی اندر آ |
| شـرب عـزلـت سـاخـتــی از سـر بــبــر بــاد هـوس | بــاغ وحـدت یـافـتـی از بـن بــکـن بـیـخ هـوا |
| بــا قــطــار خــوک در بــیـت الــمــقــدس پــا مــنــه | بــا سـپـاه پـیـل بــر درگـاه بــیـت الـلـه مـیـا |
| سـر بـنـه کـاینـجـا سـری را صـد سـر آیـد در عـوض | بـلکه بـر سـر هر سـری را صـد کلاه آید عطا |
| هـر چــه جــز نـور الـسـمـوات از خــدائی عـزل کـن | گر تـو را مشکوة دل روشن شد از مصبـاح لا |
| چــون رســیـدی بــر در لــاصــدر الــا جــوی از آنــک | کـعـبـه را هم دید بـاید چـون رسـیدی در منا |
| ور تـو اعـمـی بـوده ای بــر دوش احـمـد دار دسـت | کاندر این ره قائد تـو مصـطـفی بـه مصـطـفـا |
| اوســت مــخــتـــار خــدا و چـــرخ و ارواح و حــواس | زان گـرفـتـنـد از وجـودش مـنـت بـی مـنـتـها |
| هشت خلد و هفت چرخ و شش جهان و پنج حس | چـار ارکان و سـه ارواح و دو کون از یک خـدا |
| چـون مـرا در نـعـت چـون اویی رود چـنـدین سـخـن | از جهان بـر چون منی تا کی رود چندین جفا |