| رفـیقا شـناسـی که من ز اهل شـروان | نه از بـیم جـان در شـمـا مـی گـریزم |
| خـطـائی نـکـردم بــه حـمـدالـلـه آنـجــا | کـه اینـجـا ز بـیـم خـطـا مـی گـریـزم |
| چه خوش گفت سالار موران که بـا جم | نـکــردم بــدی زو چــرا مــی گــریـزم |
| ز بــهـر فــراغــت ســفــر مـی گــزیـنـم | پــی نـزهـت انـدر فـضـا مـی گـریـزم |
| مـــرا زحـــمـــت صـــادر و وارد آنـــجــــا | عـنـا مـی نـمـود از عـنـا مـی گـریـزم |
| قـــضــــا هـــم ز داغ فـــراق عـــزیـــزان | دلم سوخـت هم زان قضا می گریزم |
| دلـی بـودم از غـم چـو سـیـمـاب لـرزان | چو سیماب از آن جابه جا می گریزم |
| بــه تــبــریـز هــم پــای بــنــد عــیـالــم | از آن پــای بــنــد بــلــا مــی گــریـزم |
| ز تــبــریـز چــون ســوی ارمــن بــیـایـم | هم از ظـلـمـتـی در ضـیا مـی گـریزم |
| *** |
| نه سیل است طوفان نوح است ویحک | مـن از نوح طـوفـان سـزا مـی گـریزم |
| ز ارجـــیــش ز انــعــام صــدر ریــاســت | ز فــرط حــیـا بــر مــلــا مـی گــریـزم |
| چــو ســیـمـرغ از آشــیـان ســلـیـمـان | سـوی کـوه قـاف از حـیـا مـی گـریزم |
| هـمـه الـغـریـق الـغـریق اسـت بـانـگـم | کـه من غـرقـه ام در شـنا می گریزم |
| نـمـی خـواسـتـم رفـت ز ارمـن ولـیکـن | ز طـوفـان بــی مـنـتــهـا مـی گـریـزم |
| خــجــل ســارم از بــس نـوا و نـوالــش | کــنـون زان نـوال و نـوا مــی گــریـزم |
| بـه فـریـادم از بـس عـطـای شـگـرفـش | عـلـی الـلـه زنان از عـطـا می گـریزم |
| رئیـســم ز ســیـل ســخــا کـرد غـرقـه | چـو موران ز سـیل سـخـا می گـریزم |