| هر کـه را مـن بـه مـهر خـواندم دوسـت | چون دگر کس شناخت شد دشمن |
| چــه پــی دشـمـنـان شـود بــه خــلـاف | چـه دم دوسـتـان خـورد بــه سـخـن |
| خـواه بــا دشـمـن اسـت سـر در جـیـب | خــواه بـــا دوســت پـــای در دامــن |
| آب و آتـش یکـی اسـت بـر تـن مـشـک | خـــــواه آب آر و خـــــواه آتـــــش زن |
| از تـــنـــش بــــوی دشـــمـــنـــی آیـــد | چـون شـود دوسـت آشـنـای دو تـن |
| دوســت از هــر دو تــن دو رنــگ شــود | دل از آن کــو دو رنــگ شــد بــرکــن |
| دوست کاول شناخت دشمن و دوست | شـد چـو عـالـم دو رنـگ در هـر فـن |
| گـــه گــه از خـــود هــم آیــدم غـــیــرت | کـه بــود دوسـت هـم سـرا بــا مـن |
| ســایـه خــویـش هـم نــهــان خــواهـم | چـون شود سرو دوست سـایه فکن |
| صـد هـزار اســت غـیـرتــم بــر دوســت | آنــچـــه یــک غــیــرت آیــدم بـــر زن |