| کارم از دسـت دل فرو بـستـست | عقلم از جـام عشق سرمسـتـست |
| زلـف او در تــکـســرســت ولـیـک | دل شـوریده حـال مـن خـسـتـسـت |
| بـا دلـم کـس نـمـی کـنـد پـیـونـد | بـجـز از حـاجـبـش که پـیوسـتـست |
| هـر کـجـا در زمـانـه دلـبـنـدیسـت | دل در آن زلف دلگسـل بـسـتـسـت |
| یا رب این حـوری از کدام بـهشت | همچو مرغ از چمن برون جستست |
| بـا مـنـش هـر کـه دید مـی گـوید | فتـنه بـنگر که بـا که بـنشسـتـست |
| عـجــب از سـنـبــل تــو مـی دارم | کـه چـه شـوریـده زبــر دسـتــسـت |
| دل ریشم چـو در غمت خون شد | مردم دیده دسـت ازو شـسـتـسـت |
| گرچه بگسسته ئی دل از خواجو | بـدرسـتـی که عهد نشکسـتـسـت |