| باغ و صحرا با سهی سروان نسرین برخوشست | خـلـوت ومـهتـاب بـاخـوبـان مه پـیکـر خـوشـسـت |
| غنچه چـون زر دارد ار خوش دل بـود عیبـش مکن | راستی را هر چه بـینی در جهان بـا زر خوشست |
| کـاشـکـی بـودی مـرا شـادی اگـر دینـار نـیـسـت | زانکه بـا دینار وشـادی ملکت سـنجـر خـوشسـت |
| چـون خـلـیـل ار درمـیـان آتـش افـتــادم چـه بــاک | کــاتــش نـمـرود مــا را بــا بــت آذر خــوشــســت |
| ایکه می گوئی مرا بـا ماهرویان سـرخـوشیسـت | پـای در نه گر حـدیث خـنجـرت در سر خـوشسـت |
| بــی لـب شـیـریـن نـبــایـد خــســروی فـرهـاد را | زآنکه شاهی با لب شیرین چون شکر خوشست |
| گر چمن خلدست ما را بـی لبـش مطلوب نیست | تـشـنه را در بـاغ رضـوان بـرلب کـوثـر خـوشـسـت |
| هـر کـرا بـیـنـی بــعـالـم دل بــچـیـزی خـوش بـود | عـاشـقـانـرا دل بــیـاد چــهـره دلـبــر خــوشـسـت |
| بــاده در سـاغـر فـکـن خـواجـو کـه بـر یـاد لـبـش | جـام صافی بـرکف و لب بـر لب ساغر خـوشست |