مــهـره مــهـر چــو از حــقــه مـیـنـا بــنـمــود | ماه من طـلعـت صـبـح از شـب یلدا بـنمود |
گـوشـوار زرش از طـرف بـنا گوش چـو سـیم | گـوئی از جــرم قــمـر زهـره زهـرا بــنـمـود |
سـرو را در چـمـن آواز قـیـامـت بــنـشـسـت | چون سهی سرو من آن قامت رعنا بنمود |
صـوفـی از خـرقـه بـرون آمـد و زنـار بـبـسـت | چـون بــت مـن گـره زلـف چـلـیـپـا بـنـمـود |
گـفـتـمـش مـرغ دلـم از چـه بــدام تـو فـتــاد | دانـه خــال ســیـه بــر رخ زیـبــا بــنــمــود |
غم سـودای تـرا شـرح چـه حـاجـت چـو دلم | بـــر رخ زرد اثـــر ســر ســویــدا بـــنــمــود |
چشم جادوی تو چون دست برآورد به سحر | رخـت ازلـفـت چـو ثـعـبـان ید بـیضـا بـنمود |
بـشـکـر خـنـده در احـیای دل خـسـتـه دلـان | لب جـانبـخـش تـو اعـجـاز مسـیحـا بـنمود |
چـشم خـواجـو چـو سر حـقه گوهر بـگشود | لـعــل نـاب از صــدف لؤلؤی لــالـا بــنـمـود |
شـاهـد مـهوش طـبـعـش بـشـکـر گـفـتـاری | ای بـسـا شور که از لعل شـکر خـا بـنمود |