| گـر مـن خـمـار خـود ز لـب یار بـشـکـنم | بــازار کــارخــانـه اســرار بــشــکـنـم |
| بـر بـام هفـت قـلـعـه گـردون عـلـم زنـم | دندان چرخ سرکش خونخوار بشکنم |
| در هـم کـشـم طـنـاب سـراپـرده کـبــود | بـند و طـلـسـم گـنبـد دوار بـشـکـنم |
| مـنـجـوق چـتـر خـسـرو سـیاره بـفـکـنم | قـلب سـپـاه کوکـب سـیار بـشـکـنم |
| گـر پـای ازین دوایـر کـحـلـی بـرون نـهـم | چـون نقطه پـایدارم و پـرگار بـشـکنم |
| بـر اوج این نـشـیمـن سـبـز آشـیان پـرم | نسـرین چـرخ را پـر و منقـار بـشـکنم |
| بـفـروزم از چـراغ روان شـمـع عـشـق را | نـامـوس این حـدیقـه انوار بـشـکـنـم |
| تـا کی طریق تـوبـه و سالوس و معرفت | جامی بـده که تـوبـه بـیکبـار بـشکنم |
| خواجو بیا که نیم شب از بهر جرعه ئی | زنجـیر و قـفـل خـانه خـمار بـشـکـنم |