| هرگـز آن دل بـنـمـیرد کـه تـو جـانـش بـاشـی | نیکبخت آن که تو در هر دو جهانش بـاشی |
| غــم و انــدیــشــه در آن دایــره هــرگــز نــرود | به حقیقت که تو چون نقطه میانش باشی |
| هـرگـزش بــاد صــبــا بــرگ پــریـشــان نـکـنـد | بـوسـتـانی که چـو تـو سـرو روانش بـاشی |
| هـمـه عــالـم نـگـران تــا نـظــر بــخــت بــلـنـد | بـر که افـتـد که تـو یک دم نگرانش بـاشـی |
| تـشـنگـانت بـه لب ای چـشـمه حـیوان مردند | تـشـنه تـر آن که تـو نزدیک دهانش بـاشی |
| گـر تــوان بــود کــه دور فــلـک از ســر گـیـرنـد | تـــو دگـــر نــادره دور زمـــانــش بـــاشـــی |
| وصفت آن نیسـت که در وهم سخـندان گنجـد | ور کسـی گفت مگر هم تـو زبـانش بـاشی |
| چــون تــحــمـل نـکـنـد بــار فـراق تــو کـسـی | بـا هـمـه درد دل آسـایش جـانـش بـاشـی |
| ای که بی دوست به سر می نتوانی که بری | شـایـد ار مـحـتــمـل بــار گـرانـش بــاشـی |
| سـعـدی آن روز کـه غـوغـای قـیـامـت بــاشـد | چـشـم دارد کـه تـو منظـور نهانش بـاشـی |