در بــهـشــت گــشــادنـد در جــهـان نـاگــاه | خـدا بـه چـشـم عـنایت بـه خـلق کرد نگاه |
امـیـد بــسـتــه بــرآمـد صـبــاح خــیـر دمـیـد | بـه دور دولـت سـلـجـوقـشـاه سـلـغـرشـاه |
چــو مـاه روی مـســافــر کـه بــامـداد پــگـاه | درآیـــد از در امـــیـــدوار چـــشـــم بـــه راه |
شـمـایـلـی کـه نـیـایـد بــه وصـف در اوهـام | خـصـایصـی کـه نـگـنـجـد بـه ذکـر در افـواه |
خـــدایــگــان مــعـــظـــم اتـــابـــک اعــظـــم | ســر مــلــوک زمــان نــاصــر عــبـــادالــلــه |
شـهنـشـهی کـه زمـین از فـروغ طـلـعـت او | منورسـت چـنان کـاسـمان بـه طـلعـت ماه |
خـجـسـتـه روزی خـرم کـسـی که بـاز کـنند | بــه روی دولـت و بــخــتــش در فـرج نـاگـاه |
که چشم داشت که یوسف عزیز مصر شود | اســیــر بـــنــد بـــلــای بـــرادران در چــاه؟ |
شــب فــراق نـمـی بــایـد از فــلــک نـالــیـد | کـه روزهای سـپـیدسـت در شـبـان سـیاه |
هر آنکه بـر در بـخـشـایش خـدای نشـسـت | بــه عــاقــبــت نـرود نــاامــیـد ازیـن درگــاه |
زمـانـه بــر سـر آنـسـت اگـر خــطـایـی کـرد | که بعد از این همه طاعت کند به عذر گناه |
خـــدای عـــمـــر درازت دهــاد چـــنـــدانــی | کـه دسـت جـور زمـان از زمـین کـند کـوتـاه |
بــه گـرد خــیـمـه اسـلـام شـقـه ای بــزنـی | کــه کــهــربـــا نــتـــوانــد ربـــود پـــره کــاه |
مـراد ســعـدی از انـشـاء زحــمـت خــدمـت | نصـیحـتـسـت بـه سـمع قبـول شـاهنشـاه |
دوام دولــت و آرام مــمــلــکـــت خـــواهــی | ثـبـوت راحـت و امـن و مـزید رفـعـت و جـاه |
کمر بـه طاعت و انصـاف و عدل و عفو بـبـند | چـو دسـت منت حـق بـر سـرت نهاد کـلـاه |
تــو روشــن آیـنـه ای ز آه دردمــنـد بــتــرس | عــزیـز مـن، کـه اثــر مـی کـنـد در آیـنـه آه |
مــعــلــمــان بــدآمــوز را ســخــن مــشــنـو | کـه دیـر سـال بـمـانـی بـه کـام نـیکـوخـواه |
دعــای زنــده دلــانــت رفــیـق بــاد و قــریـن | خــدای عــالــمـیـانـت نـصــیـر بــاد و پــنـاه |