| بـــســـتـــه یــار قـــلــنــدر مــانــده ام | زان دو چشمش مست و کافر مانده ام |
| تــا هـمـه رویـسـت یـارم هـمـچـو گـل | مـن هـمـه دیـده چـو عـبــهـر مـانـده ام |
| بــــر دم مـــار آمـــدم نـــاگــــاه پــــای | زان چـو کـژدم دسـت بـر سـر مـانده ام |
| در هــوای عــشـــق و بـــنــد زلــف او | هـم مـعــطــل هـم مـعــطــر مــانـده ام |
| بــر امـیـد آن دوتــا مـشــکـیـن رســن | پـای تـا سـر هـمـچـو چـنـبــر مـانـده ام |
| چــنــگ در زنــجــیـر زلــفــیـنــش زدم | لـاجــرم چــون حـلـقـه بــر در مـانـده ام |
| دورم از تـو تــا بــه روزی چـشـم و دل | در مــــــیـــــان آب و آذر مــــــانـــــده ام |
| از خــیــال او و اشــک خــود مــقــیــم | دیـده در خــورشـیـد و اخــتــر مـانـده ام |
| هم ز چشمت وز دلت کز چشم و دل | انـــــدر آبــــــان و در آذر مــــــانـــــده ام |
| دخــل و خــرج روز شــب را در مــیــان | در ســیـه رویـی چــو دفــتــر مــانـده ام |
| افــســری نــنـهـاد ز آتــش بــر ســرم | تـا چـنین نی خـشک و نی تـر مانده ام |
| سـالها شـد تـا از آن آتـش چـو شـمع | مــرده فــرق و زنـده افــســر مــانـده ام |
| مـفــلــس و مـخــلــص مـنـم زیـرا مـرا | دل نـمــانــد و مــن ز دلــبــر مــانــده ام |
| عـیـسـی انـدر آسـمـان خـر بـا زمـیـن | مـن نه بـا عـیسـی نه بـا خـر مـانده ام |
| بـی منسـت او تـا سنایی بـا منسـت | بــا ســنــایـی زیـن قــبــل درمــانـده ام |