| مـرد هشـیار در این عـهد کـمسـت | ور کـسـی هسـت بـدین مـتـهمـسـت |
| زیــرکـــان را ز در عـــالـــم و شـــاه | وقـت گـرمـســت نـه وقـت کـرمـســت |
| هسـت پـنهان ز سـفیهان چـو قدم | هـر کــرا در ره حــکــمــت قــدمـســت |
| و آن که راهسـت ز حـکمت رمقـی | خـونـش از بـیـم چـو شـاخ بــقـمـسـت |
| و آن کـه بـینـاسـت درو از پـی امـن | راه در بــســتــه چــو جــذر اصـمـسـت |
| از عـم و خــال شــرف مـر هـمـه را | پـشـت دل بـر شـبـه نقـش غـمـسـت |
| هر کـجـا جـاه در آن جـاه چـهسـت | هر کـجـا سـیم در آن سـیم سـمسـت |
| هر کرا عـزلت خـرسـندی خـوسـت | گــر چــه انـدر ســقــر انـدر ارمــســت |
| گوشه گشـتـسـت بـسـان حـکمت | هـر کـه جـوینـده فـضـل و حـکـمـسـت |
| دسـت آن کـز قـلـم ظـلم تـهیسـت | پـای آنـکـس بـه حـقـیـقـت قـلـمـسـت |
| رسـتـه نـزد همـه کـس فـتـنه گـیاه | هـر کــجــا بــوی تــف و نـام نـمـســت |
| هـمــه شــیـران زمـیـن در الــمــنـد | در هـوا شــیـر عــلــم بــی الــمـســت |
| هـر کـه را بــیـنـی پــر بــاد ز کــبــر | آن نــه از فــربـــهــی آن از ورمــســـت |
| از یــکــی در نــگــری تــا بــه هــزار | هــمــه را عــشــق دوام و درمــســـت |
| پـــادشـــا را ز پـــی شـــهــوت و آز | رخ بـه سـیمین بـرو سیمین صنمسـت |
| امــرا را ز پـــی ظـــلــم و فـــســـاد | دل بـه زور و زر و خـیل و حـشـمـسـت |
| سـگ پـرسـتـان را چـون دم سـگان | بـهر نان پـشت دل و دین بـه خـمست |
| فــقـهـا را غــرض از خــوانـدن فـقـه | حــیـلــه بــیــع و ریــا و ســلــمــســت |
| عــلــمـا را ز پــی وعــظ و خــطــاب | جــگـر از بــهـر تــعـصـب بــه دمـســت |
| صـــوفــیــان را ز پـــی رنــدان کــام | قبله شان شاهد و شمع و شکمست |
| زاهــــــــدان را ز بـــــــــرای زه و زه | «قــل هـوالــلـه احــد» دام و دمـســت |
| حــاجــیــان را ز گــدایــی و نــفــاق | هوس و هوش بـه طـبـل و عـلـمـسـت |
| غــازیـان را ز پــی غــارت و ســهـم | قـوت از اسـب و سـلـاح و خــدمـسـت |
| فــاضــلــان را ز پــی لــاف فــضــول | روی در رفـع و جـر و جـزم و ضـمـسـت |
| ادبـــا را ز پـــی کـــســـب لــجـــاج | انــده نــصــب لــن و جــزم لــمــســت |
| مــــتــــکــــلــــم را از راه خــــیـــال | غــم اثـــبـــات حـــدوث و قــدمــســت |
| چـــرخ پـــیــمــای ز بـــهــر دو دروغ | بـه سـیه مـسـطـر و شـکـل رقـمسـت |
| مـرد طـب را ز پــی خــلـعـت و نـام | هــمــه انــدیــشــه او بـــر ســقــمــت |
| مـرد دهقـان ز پـی کـسـب مـعـاش | از سـتــور و خــر و خــرمـن خـرمـسـت |
| خـواجـه مـعـطـی ز پــی لـاف و ریـا | تــازه از مــدحــت و لــرزان ز ذمــســت |
| بــاز ســایــل را در هــر دو جــهــان | دوزخش «لا» و بـهشتش «نعم »ست |
| طـبـع بـرنا را بـر یک سـاعـت عیش | عـاشـق شـرب و بـت و زیر و بـمـسـت |
| کــهــل را از قــبــل حــرمــت و عــز | انـــده نـــفـــقـــه و زاد حــــرمـــســـت |
| پــیـر نــز بــهـر گــنــاه از پــی مــال | تـــا دم مـــرگ نـــدیـــم نـــدمـــســـت |
| سعی ساعی بـه سوی عالم از آن | کـه فـلـان جـای فـلان محـتـشـمسـت |
| چـشـم عـامی بـه سـوی عالم زان | کـه فـلـان در جــدل کـیـف و کـمـسـت |
| قـد هر مـوی شـکـاف از پـی ظـلـم | هـمـچــو دنـدانـه شــانـه بــهـمـســت |
| مـرد ظـالـم شـده خـرسـنـد بــدیـن | کـه بــگـویـنـد: فــلـان مـحــتــرمـســت |
| هـمـگـان سـغـبـه صـیـدنـد و حـرام | کو کـسـی کـز پـی حـق در حـرمسـت |
| اینهمـه مـشـغـلـه و رسـم و هوس | طــالــبـــان ره حـــق را صــنــمــســـت |
| همـه بـد گـشـتـه و عـذر همه این: | گـر بـدم مـن نـه فـلـان نـیـز هـمـسـت |
| اینـهمـه بـیهده دانی کـه چـراسـت | زان که بـوالقاسـمشان بـوالحـکمسـت |
| جـم از این قوم بـجـسـتـست کنون | دیـو بــا خــاتــم و بــا جــام جــمـسـت |
| بـا چـنـین مـوج بـلـا هـمـچـو صـدف | آنـکـس آســوده کـه امـروز اصـمـســت |
| پس تو گویی که: بر آن بی طمعی | از کــه هـمــواره ســنـایـی دژمــســت |
| چـــرخ را از پـــی رنـــج حـــکـــمـــا | از چــنـیـن یـاوه درایـان چــه کـمـسـت |