| عـشــق تــو مـرا ز مـن بــرآورد | بــــردم ز خـــود و ز تـــن درآورد |
| حـسـنت بـکرشـمهای شـیرین | صــد شــور ز جــان مـن بــرآورد |
| عــشــق آمــده بــود بــر در دل | عـقـل از پـی دفـع لـشـکـر آورد |
| حـسـن تـو رسـید بـا صـد اعزاز | دسـتــش بــگـرفـت و انـدر آورد |
| عشقت که بـپـای خویش ما را | غـوغــای غـم تــو بــر ســر آورد |
| کــس را ز پــدر نـمـانـد مـیـراث | ایـن واقـعـه یـیـســت مـادر آورد |
| در بـحـر تـو غـم غـرقه گشـتـم | بــنـگـر صـدفـم چـه گـوهـر آورد |
| سـودای تـو شـاعـریم آمـوخـت | تخمی که تو کشتی این برآورد |
| آن کــو درمــی نـدارد از ســیـم | بــا ســکــه تــو چــنـیـن زر آورد |
| وز طبع چو شاخ بی ثمر سیف | از بـــهـــر تـــو مـــیــوه تـــر آورد |
| بــیـهـوش شـدم چــو از در تــو | «بــاد آمـد و بـوی عـنـبــر آورد» |