| زهی از جـمال تـو گشتـه جهان خوش | رخت همچو مه خوب وتن همچو جان خوش |
| کسی کو بهر جای خوش نیست با تو | مــبــادا بــرو هــیــچ جــا در جــهــان خــوش |
| مـن از نـاخـوشـی فـراق تــو خـسـتــه | تــو در خــلــوت وصــل بـــا دیــگــران خــوش |
| زتــلـخــی غـمـهـای شــیـریـن گـوارت | دل عــاشــقـان چــون زحــلـوا دهـان خــوش |
| هـمـی دار بــا عـاشـقـان زآنـکـه داری | چـوگـل روی نـیـکـو چـو بــلـبـل زبــان خـوش |
| نه عاشـق بـود کش بـخـوردن نبـاشـد | غـم عـشـق تـو همچـو در قـحـط نان خـوش |
| بــدنـیـای دون غـافـل از کـار عـشـقـت | چـو گربـه زموش وسگ از استـخـوان خـوش |
| چـو گـربــه دریـن خـانـه گـر ره بــیـایـم | چـو سگ جـای سـازم بـرین آسـتـان خـوش |
| کــه هــر ذره یــی بـــر زمــیــن در تــو | چـو خـورشـیـد ومـاهـنـد بـر آسـمـان خـوش |
| ایـا دوزخ تــو تــویـی گــرتــو خــواهــی | کـه وقـتــت چـو جـنـت بــود جــاودان خـوش |
| بــتــرک دو عــالــم نـمـازی نـیـت کــن | در دوسـت را هـمـچــو قـرآن بــخـوان خـوش |
| کـسـی را کـه مـقـصـود دیـدار بــاشـد | سرش نیسـت بـا حـور ودل بـا جـنان خـوش |
| نـگـر ســیـف فـرغــانـیـا تــا نـبــاشــی | بــبــازی دریـن کـوی چــون کـودکـان خــوش |