چــو گــوگــرد زد مــحــنــتـــم آذرنــگ | کـه در خــاکـم افــکـنـد چــو بــادرنـگ |
هـمــی هـر زمــان اژدهـای ســپــهـر | ز دورم بــدم درکــشــد چــون نـهـنـگ |
بـــرآورد بــــازم بـــر آن کـــوهـــســـار | کـه بـگـرفـت چـنگم ز خـرچـنگ چـنگ |
هـمـی گــویـد ای طــالـع ســرنـگــون | چـرایی همه سـالـه بـا من بـه جـنگ |
خــداونــد تــو بـــادپـــایــســت و مــن | ازو مــانـده زیـنـگــونـه ام پــای لــنـگ |
ازیــن اخــتــران او شــتـــابـــنــده تــر | تـــنــم را چـــرا داد چــنــدیــن درنــگ |
شـد از ظـلـمت خـانه ام چـشـم کـور | شد از پـستی پـوششم پـشت تـنگ |
دریـن ســمـج هـرگـز نـگـنـجــیـدمـی | بـه صـد چـاره و جـهد و نیرنـگ و رنگ |
گـرم تــن نـگـشـتــی ازیـنـســان نـزار | ورم دل نــبــودی ازیـنــگــونــه تــنــگ |
چـه کـردم مـن ای چـرخ کـز بـهـر مـن | کشی اسب کین را همی تـنگ تـنگ |
نـــه هــمـــخـــانـــه آهــوان بـــوده ام | کـه همـخـوابـه ام کـرده ای بـا پـلـنگ |
هــمــی تــا کــیـم کــرد بــایـد نــگــاه | بـه پـشـت و بـدخـش غـیـلـواژ و رنـگ |
ز عمرم چه لذت شناسی که هست | طـعـامـم کـبـسـت و شـرابـم شـرنگ |
دو گــونــه نــوا بــاشــدم روز و شــب | ز آواز زاغ و ز بـــــانــــگ کــــلــــنــــگ |
چــه مــایـه طــرب خــیــزد آن را ز دل | کـه او را ازیـنـسـان بـود نـای و چـنـگ |
بــتــرســم هـمــی کــز نـم دیـدگــان | زنـــد روی آیـــیـــنـــه طـــبــــع زنـــگ |
چــرا نـاسـپــاسـی کـنـم زیـن حـصـار | چـو در مـن بـیفـزود فـرهـنـگ و هنـگ |
همـی شـاه بـندم کـند هسـت فـخـر | هـمـی روزگــارم زنـد نـیـســت نـنـگ |
هــنــرهــای طــبــعــی پــدیـدار شــد | تـــــنــــم را ازیــــن انــــده و آذرنــــگ |
ز زخـــم و تـــراشـــیــدن آیــد پـــدیــد | بــلـی گـوهـر تــیـغ و نـقـش خــدنـگ |
نـشـد سـنـگ مـن مـوم ازیـن حـادثـه | نـه آب مــن از گــرد شــد تــیـره رنـگ |
ازیــرا کـــه بـــر مـــن بـــلـــا و عـــنــا | چو آبست و چون گرد بر موم و سنگ |
یقین دان تـو مسـعـود کاین شـعـر تـو | یکـی سـنـگ شـد در تـرازوی سـنـگ |