| نـه بـر خـلـاص حـبـس ز بـخـتـم عـنـایـتـی | نـه در صـلـاح کـار ز چــرخــم هـدایـتــی |
| پــیـشـم نـهـد زمـانـه ز تــیـمـار ســورتــی | هـر گــه کــه بــخــوانـم ز انـدوه آیـتــی |
| از حبـس من بـه هر شهر اکنون مصیبـتـی | وز حـال مـن بـه هـر جـا اکـنـون روایتـی |
| تا کی خورم به تلخی تا کی کشم به رنج | از دوست طعنه ای وز دشمن سعایتی |
| مـن کـیسـتـم چـه دارم چـنـدم کـیم چـیم | کـم هـر زمـان رسـانـد گـردون نـکـایتـی |
| نه نعـمـتـی مـرا کـه بـبـخـشـم خـزینه ای | نـه عــدتــی مـرا کـه بــگـیـرم ولـایـتــی |
| نه روی محـفـلی ام و نه پـشـت لشـکری | نه مسـتـحـق و در خـور صـدر و ولایتـی |
| پـیـوسـتـه بـوده ام ز قـضـا در عـقـیـلـه ای | هـمـواره کـرده ام ز زمـانـه شــکـایـتــی |
| از بــهـر جــامـه کـهـن و نـان خــشـک مـن | زینـجـا کـدیه ایـسـت وز آنـجـا رعـایـتـی |
| ای روزگـار عـمـر بــه رشـوت هـمـی دهـم | پـس چـون نـگـه نـداریم انـدر حـمـایتـی |
| گـر آمـدی جــنـایـتــی از مـن چـه کـردیـی | کـاین می کـنی نیامـده از من جـنایتـی |
| چـونـان کـه در نـهـاد تـو را نـیـسـت آخـری | رنــج مــرا نـهـاد نــخــواهـی نـهـایـتــی |
| نـه از تــو هـیـچ وقــتــم در دل مـســرتــی | نـه از تــو هـیـچ روزم در تــن وقــایـتــی |
| هر جـا رسـد کند بـه من آکفـت نسـبـتـی | هر چـون بـود کـند بـه من انده کـنایتـی |
| دارم ز جـنـس جـنـس غـم و نـوع نـوع درد | تألـیف کـرده هـر نـفـسـی را حـکـایتـی |
| آخـر رسـیـد خـواهـد از این دو بـرون مـدان | یا عمر من بـه قطـعی یا غم بـه غایتـی |
| ای کــم تــعــهــدان بــبــریــدم تــعــهــدی | ای کـم عـنـایـتـان بــکـنـیـدم عـنـایـتـی |
| بــاری دعــا کــنــیـد و ز بــهـر دعــا کــنـیـد | زهـاد مـســتــجــاب دعــا را وصــایـتــی |