| هجـران تـو این شـهره صـنم بـاد خـزانسـت | کـاین روی مـن از هجـر تـو چـون بـرگ رزانسـت |
| در طـبـع نشـاطـم طـمـع وصـل چـنـانـسـت | در بـــاغ دلــم بـــاد فـــراق تـــو هــمــانــســـت |
| انگـشـت و زبـان رهی از عـشـق گـرانسـت | کــانـدر دل مــن نـیـســت ز لــهـو و طــرب آثــار |
| هجـران تـو بـر جـان مـن از رنـج حـشـر کـرد | خـــون جــــگـــرم بــــاز ز دو دیـــده بــــدر کـــرد |
| از دیـده بــرون رفـت و ز رخــســار گـذر کـرد | گـفـتــم کـه مـگـر بــه کـنـد ایـن کـار بــتــر کـرد |
| هـجـر تـو پـسـر آنـچـه بـدیـن جـان پـدر کـرد | هرگـز بـه نکـرد آن بـه حـسـین شـمر سـتـمگـر |
| تــا تــو ز مـن ای لـعــبــت فـرخــار جــدایـی | رفــت از دل مـن خــســتــه هـمـه کــام روایـی |
| هـر روز مــرا انــده هــجــران چــه نــمــایـی | هـر روز بــه مـن بــرغـم عـشـقـت چــه فـزایـی |
| ز انـدیـشــه تــو نـیـســت مـرا روی رهـایـی | تــا روی چــو مــاهــت نــکــنــی بـــاز پـــدیــدار |
| ای مـاه درخـشـان تـو بــر سـرو سـهـی بــر | بــــرده رخ چـــون مـــاه تـــو را روی رهـــی بـــر |
| مــفــزای دگــر رنــج بــریـن رنــج رهــی بــر | مــفــزای نــگــارا تــبـــهــی بـــر تــبـــهــی بـــر |
| خـط سـیـهـی زشـت بـود بــر سـیـهـی بــر | بـــر یــاد نـــکـــو بـــد نـــبـــود یــاد نـــکـــوکـــار |
| مــولــای تــو و بــنـده آن روزی چــو مــاهـم | چـون شـیـفـتــگـان بــسـتــه آن زلـف سـیـاهـم |
| هـر چـنـد مـن از عـشـق تـو در نـالـه و آهم | هـر چـنـد مـن از عـشـق تـو از گـاه بــه چـاهـم |
| بـا وصـلـت هجـران تـو ای دوسـت نـخـواهم | کــز وصــلـت تــو در نـورم و از هـجــر تــو در نـار |
| آن چـیسـت بـه آب اندر این سـرو سـمـنـبـر | بـیرونـش کـبـودسـت و سـفـیـدی بـه مـیـان بـر |
| مــانــنــده روی تـــو و رخـــســـاره چـــاکـــر | . . . |
| هـرگـز بــه جــهـان دیـده ایـن نـادره پــیـکــر | یک بـهـره بـه تـو مـانـده و سـه بـهـره بـدین یـار |
| در حـوض نـگـه کـن بــه مـیـان در نـه کـنـاره | گـویـی کـه ســپــهـریـسـت دگـر پــر ز سـتــاره |
| تـــابـــان چــو مــه زریــن بـــر فــرق مــنــاره | نـــیــلـــوفـــر و رویــی چـــو گـــل بـــاغ هـــزاره |
| آرنــد ازو دســـتـــه بـــســـتـــه بـــه گـــواره | نــزدیــک کـــریــمــان جـــهــان روزی صـــد بـــار |
| آن شـاخ چـه شاخ اسـت بـه زلفین تـو ماند | جــز مــجــلــس احــرار جــهــان جـــای نــدانــد |
| خـواهد چـو سـر زلـفـک تـو مشـک فـشـاند | خـواهـد کـه مـرا بــا تــو بــه یـک جـای نـشـانـد |
| بــوی خــوش او بــاز مـرا سـوی تــو خــوانـد | بـنـگـر کـه چـه چـیـزسـت بـیـنـدیـش و بـرون آر |
| ای مـــن رهـــی آن رخ بـــســـتـــان افـــروز | گـر نـیـســت گـل و لـالـه بــه جــایـسـت امـروز |
| هـجـران تـو چـون آتــش سـوزان و دلـم کـوز | کـم ســوز دل خــســتــه ایـن عـاشـق دلـسـوز |
| وقـت آمـد اگـر گـردم بــر عـشـق تـو پــیـروز | وقــتــســت کــه از خــواب عــنــا کــردم پــنـدار |
| گــر بــاد خــزان کــرد بــه مــا بــرحــیـل آری | وز لـــــشـــــکـــــر نـــــوروز بــــــرآورد دمـــــاری |
| مـن شـکـر کـنم از مـلـک الـعـرش کـه بـاری | دارم چـــو تــــو بــــت روی و دلـــارام نـــگـــاری |
| ســازم ز جــمــال تــو مــن امــروز بـــهــاری | چـو تـو صـنـمـی نیسـت بـه یغـمـا و بـه فـرخـار |
| تـابـنده تـر از زهره و از مشتـری آن چـیست | چـیـزی کـه در این عـالـم بـی او نـتـوان زیسـت |
| کان طرب و خـرمی و خـوبـی و خـوشیست | شـایـد کـه ازو بــربــخــوری بــلـبــلـه بــیـســت |
| در مجلس شایسته آن چیست بـگو کیست | مـخــدوم و ولــی نـعــمـت مـن بــاشــد نـاچــار |
| پـــیــش آر کــزو گــوهــر تـــن گــردد پـــیــدا | هـر کــس کـه ازو خــورد شــود خــرم و شــیـدا |
| مـــردم نـــکـــنـــد یـــاد بــــدو انـــده فــــردا | پـــس ایــن هــمــه از قـــوت او گـــیــرد بـــالـــا |
| هـسـت ایـن ز در مـجـلـس آن صـاحـب والـا | کـز مـحـتــشـمـان نـیـسـت چـو او سـیـد احـرار |
| خـورشـید جـهان بـوالـفـرج آن فـارس عـالـم | نــصـــر آنــکــه بـــدو فــخـــر کــنــد گــوهــر آدم |
| در حــشــر بــه فـردوس بــدو نـازد رســتــم | زیــرا کــه چـــو او نــیــســت خــداونــد مــکــرم |
| شـادسـت همـه سـالـه ازو خـسـرو اعـظـم | در مـلـک چــو او نـیـســت یـکــی راد نـکــوکــار |
| تـا او بـه همه ملـک شـهنشـاه عـمیدسـت | در مـلـک ورا هـر کـه عـمـیـدسـت عـبــیـدسـت |
| دیـدار هـمـایونـش فـرخـنـده چـو عـیـدسـت | بــا جــود قـریـب آمـد و از بــخــل بــعــیـدســت |
| بــا سـیـرت پــاکـیـزه و بــا رای شـدیـدسـت | گــفــتــار چــو کــردار و چــو کــردارش گــفــتــار |
| هــمــواره ســوی خـــدمــت مــداح گــرایــد | مــدحــی کــه جــز او را بــود آن مـدح نـشــایـد |
| بــر بـــاره چــو بــنــشــیــنــد و از راه درآیــد | گــویــی کــه هــمــی بــاره گــردون را ســایــد |
| سـادات جـهـان را ز جـهـان هـر چـه بـبــایـد | داده ســت مــر او را هـمــه جــبــار جــهــانــدار |
| فــــرزانـــگـــی و حــــری ازو نـــازد هـــر روز | تـــا حـــاســـد وی در غـــم بـــگـــدازد هـــر روز |
| آزادگـــی و مــجـــلــس نــو ســـازد هــر روز | بـــر جــان بـــدانــدیــش تــو غــم تــازد هــر روز |
| کــس شــاعــر را چــنــدان نــنــوازد هـر روز | چــنــدانــی کآن راد بــه ســیــم و زر بــســیــار |
| دارد خـرد و عـلـم و سـخـاوت بــه سـر انـدر | دارد هــنــر و فــضــل و کــفــایــت بــه بــر انــدر |
| هسـتـش بـسـرشـتـه ظـفـر انـدر هنـر انـدر | مــــداحــــان را گــــیــــرد دایـــم بــــه زر انــــدر |
| گـر نیسـت بـه هنـگـام عـطـا در خـطـر انـدر | دسـتـش چـو بــهـارسـت پــر از گـوهـر و دیـنـار |
| ای خــواجــه عــمـیـد ز مـن و فــخــر زمـانـه | ای صــــاحــــب آزاده و زیــــبــــا و یــــگــــانــــه |
| مـر فــضــل تــو را نـیـســت پــدیـدار کــرانـه | تـــو زنــده و فــضـــل تـــو در آفـــاق فــســـانــه |
| خشم تـو چـو تـیرست و عدو همچـو نشانه | رایـت چـو سـپــهـریـسـت پــر از کـوکـب سـیـار |
| ایزد همـه جـود و هنـر انـدر تـو نـهـاده سـت | کـز مـادر هـمـچــون تــو هـنـرمـنـد نـزاده ســت |
| طـبـع همـه زوار ز دسـت تـو گـشـاده سـت | پـیش تـو جـهان راسـت چـو مداح سـتـاده ست |
| ایـام هـمــه در دل مــهـر تــو فــتــاده ســت | نـطـقـت چـو سـر تـیـغ عـلـی بــن عـم مـخـتـار |
| تأیــیــد فــلــک داد تـــو آزاده بـــداده ســـت | مـر دولـت را طــبــع ز روی تــو گــشــاده ســت |
| گیتی همه سر پیش تو بر خاک نهاده ست | پــیـش تــو سـوار ســخــن امـروز پــیـاده ســت |
| وز دولـت تـو خـلـق در اقـبــال فـتــاده سـت | زیـرا کــه بــه جــای هــمــه کــس داری کــردار |
| نـازد بــه تــو هـمــواره جــوانـمــردی و رادی | زیــرا کـــه هــمــه ســـالـــه تـــو آزاده جـــوادی |
| شادسـت شهنشاه و تـو از سـلطان شادی | بـــا ســـیـــرت پـــاکـــیـــزه و بـــا دولـــت دادی |
| چـون تـو کـف بـخـشـنده گه جـود گـشـادی | احــســنـت کـنـنـدت هـمـه احــرار بــه یـکــبــار |
| آنـچــه تــو بــدان کــلـک کــنـی روز هـدایـت | صـاحـب بــه هـمـه عـمـر نـکـردی بــه کـفـایـت |
| ای زاهـــدی از رای ســـدیــد تـــو بـــدایــت | وآن را کــنــد از هــمــت تــو بـــر تــو عــنــایــت |
| پــیـش تــو زنـادیـده کـنـد بــر تــو حــکــایـت | بی جان به جهان کیست چو تو عاقل و هشیار |
| گـر حـاتـم طـایی نه بـجـایسـت تـو بـجـایی | بــر جــای چــنـان راد سـخــا پــیـشـه سـزایـی |
| خـواهـم کـه شـب و روز همـه جـود نـمـایی | خـواهـم کـه هـمـه سـالـه تـو در صـدر بــیـایـی |
| در خــزو قــزو جـــامــه دیــبـــای بـــهــایــی | صــد فــصــل خــزان در طــرب و راحــت بــگــذار |
| ای آن که تـو را دولت چـون بـخت جـوانست | بـــازار مـــن امـــروز بـــه نـــزد تـــو روانـــســـت |
| طبـعم چو تـن و مدح و در طبـع چو جانست | ایـن گـفـتــه مـسـعـود بــدان وزن و بــیـانـسـت |
| «خـیزید و خـز آرید کـه هنگـام خـزانسـت » | گـر خــواهـی از ایـن بــه دگـری گـویـم ایـن بــار |