| ای بــزرگـی کــه حــســن رای تــو را | هر زمان بر من اصطناعی نوست |
| ابــر کــف تــو تــنـد و پــر گــهـرســت | بـحـر فضل تـو ژرف و پـر لؤلؤسـت |
| دل شـادت چـو عـقـل بــی زلـلـسـت | کف رادت چـو عـلم بـی آهوسـت |
| جـز تــو از مـهـتــران خـطـاب کـه کـرد | بـنـده خـویـش را بــرادر و دوسـت |
| هـم رگ و پـوسـت خـوانـدیـم شـایـد | وین تـمثـل ز روی عـقـل نکوسـت |
| زآنکه چون خون و استخوان شد طبع | مر مرا خدمت تو در رگ و پـوست |
| گــر مــرا جـــان و دل ز خــدمــت تـــو | سـال و مه بـا صفا و بـا نیروسـت |
| چــون تــخــلـف کــنـم ز خــدمـت تــو | کـه مـرا اصـل زنـدگـانـی اوســت |
| یــاد پـــشـــتـــم ز بـــار رنــج دو تـــاه | گـرنه در مـهر تـو دلـم یکـتـوسـت |
| تــربــیـت کــردیـم بــه نـظــم و تــو را | تربـیت کردن چو من کس خوست |
| آن قـصــیـده بــه جــنـب ایـن قـطـعـه | راسـت گـویی کـه نامه مانوسـت |