دیوان اشعارسیف فرغانی

جدول محتوا [پنهان/نمایش] قصاید و قطعات غزلها رباعیات

قصاید و قطعات¶

فی نعت النبی علیه السلام
شماره ٤
شماره ٥
شماره ٦
شماره ٧
شماره ٨
شماره ٩
شماره ١٠
شماره ١١
شماره ١٢
قطعه ٧
شماره ١٤
شماره ١٥
شماره ١٦
شماره ١٧
شماره ١٨
شماره ١٩
قال علی لسان الولی المشار الیه والقطب المدار علیه
شماره ٢١
شماره ٢٢
شماره ٢٣
شماره ٢٤
شماره ٢٥
شماره ٢٦
شماره ٢٧
شماره ٢٨
شماره ٢٩
شماره ٣٠
شماره ٣١
شماره ٣٢
شماره ٣٣
شماره ٣٤
شماره ٣٥
شماره ٣٦
شماره ٣٧
شماره ٣٨
شماره ٣٩
شماره ٤٠
شماره ٤١
شماره ٤٢
شماره ٤٣
شماره ٤٤
شماره ٤٥
شماره ٤٦
شماره ٤٧
شماره ٤٨
شماره ٤٩
شماره ٥٠
شماره ٥١
شماره ٥٢
وله قال فی مرثیه الشهید کریم الدین اسماعیل البکری نورالله حفرته (و مرقده)
شماره ٥٤
شماره ٥٥
کتب الی الشیخ العارف سعدی الشیرازی
و کتب الیه ایضا
و کتب الیه ایضا
(و باز بسعدی فرستاده است)
شماره ١
فی التوحید الباری تعالی
شماره ٦٠
شماره ٦١
شماره ٦٢
شماره ٦٣
شماره ٦٤
شماره ٦٥
شماره ٦٦
شماره ٦٧
شماره ٦٨
شماره ٦٩
شماره ٧٠
شماره ٧١
شماره ٧٢
شماره ٧٣
شماره ٧٤
شماره ٧٥
شماره ٧٦
شماره ٧٧
شماره ٧٨
شماره ٧٩
شماره ٨٠
شماره ٨١
شماره ٨٢
شماره ٨٣
شماره ٨٤
شماره ٨٥
شماره ٨٦
شماره ٨٧
شماره ٨٨
شماره ٨٩
شماره ٩٠
شماره ٩١
شماره ٩٢
شماره ٩٣
شماره ٩٤
شماره ٩٥
شماره ٩٦
شماره ٩٧
شماره ٩٨
شماره ٩٩
شماره ١٠٠
شماره ١٠١
شماره ١٠٢
شماره ١٠٣
شماره ١٠٤
شماره ١٠٥
شماره ١٠٦
شماره ١٠٧
شماره ١٠٨
شماره ١٠٩
شماره ١١٠
شماره ١١١
شماره ١١٢
شماره ١١٣
شماره ١١٤
شماره ١١٥
شماره ١١٦
شماره ١١٧
شماره ١١٨
شماره ١١٩
شماره ١٢٠
شماره ١٢١
شماره ١٢٢
شماره ١٢٣
شماره ١٢٤
کتب الی صدیق ارسل الیه کتابا و هوالشیخ نورالدین بن الشیخ محمود ادام الله برکتهما
قطعه کتب الی (الخدمة) الصاحب الشهید طاب ثراه
قطعه
قطعه
قطعه
شماره ١٣٠
شماره ١٣١
شماره ١٣٢

غزلها ¶

شماره ١: مباد دل ز هوای تو یک زمان خالی
شماره ٢: ایا بدور تو از مثل تو جهان خالی
شماره ٣: ای پسته دهانت شیرین و انگبین لب
شماره ٤: مرغ دلم صید کرد غمزه چون تیر او
شماره ٥: لب گل در تبسم آمد باز
شماره ٦: عاشقان روی یار از وصل و هجران فارغند
شماره ٧: ایا سلطان عشق تو نشسته بر سریر دل
شماره ٨: هرکه در عشق نمیرد ببقایی نرسد
شماره ٩: نگار من که بلب جان دهد جهانی را
شماره ١٠: ای چو انجم جیش حسنت بی عدد
شماره ١١: ای غم عشق تو برده ز دل ما تنگی
شماره ١٢: ای لبت را خواص جان دادن
شماره ١٣: مرا باز اتفاق افتاد عشق سرو بالایی
شماره ١٤: ای زمان همچون مکان گشته حجاب روی تو
شماره ١٥: اندر ره تو دل چه بود جان چه قدر دارد
شماره ١٦: از جمال تو مگر نیست خبر سلطانرا
شماره ١٧: ای باغ نیکویی گل روی ترا چمن
شماره ١٨: اگر خورشید و مه نبود برین گردون مینایی
شماره ١٩: زهی خورشید را داده رخ تو حسن و زیبایی
شماره ٢٠: دلارامی که حیرانم من از حسن جهانگیرش
شماره ٢١: زهی جهان شده روشن بآفتاب جمالت
شماره ٢٢: آن کو بدر تو سر نهاده است
شماره ٢٣: چو برقع ز رخ برگشایی بمیرم
شماره ٢٤: عشق از هستی کس عین و اثر نگذارد
شماره ٢٥: سوی صحرا شو دمی ای دوست با ما در بهار
شماره ٢٦: اگر خورشید و مه نبود سعادت با درویش را
شماره ٢٧: اختر از خدمت قمر دور است
شماره ٢٨: دلبر ما کهربا بر دست بست
شماره ٢٩: حسن تو بر ماه لشکر می کشد
شماره ٣٠: اگرچه راه بسی بود تا من از آتش
شماره ٣١: درین سخن صفت حسن یار چون گنجد
شماره ٣٢: گر نور حسن نبود رو کی چو ماه باشد
شماره ٣٣: شکری بجان خریدم زلب شکرفروشت
شماره ٣٤: ز کویی کآنچنان ماهی برآید
شماره ٣٥: دل کنون زنده بجان نیست که جانان اینجاست
شماره ٣٦: در رخت می نگرم جلوه گه جان اینجاست
شماره ٣٧: چو روی تو از حسن رنگین شده
شماره ٣٨: طوطی روح که دامش قفس ناسوتست
شماره ٣٩: روی از خلق بگردان که بحق راه اینست
شماره ٤٠: ای (که) تو جان جهانی و جهان جانی
شماره ٤١: ای سازگار با همه با من نساختی
شماره ٤٢: ای دوست بی تو ما را اندر جهان چه خوشی
شماره ٤٣: گر دست دوست وار در آری بگردنم
شماره ٤٤: نگارا با رخ خوبت نه من تنها هوس دارم
شماره ٤٥: ای ز رویت پرتوی مرآفرینش را تمام
شماره ٤٦: زنده دل نبود کسی کو ذوق درویشان نداشت
شماره ٤٧: الا ای شمع دل را روشنایی
شماره ٤٨: مرا که روی (تو) باید بگلستان چه کنم
شماره ٤٩: فتنه خفته ز چشم مست تو بیدار شد
شماره ٥٠: ایا بحسن چو شیرین بملک چون پرویز
شماره ٥١: ای دریغا کز وصال یار ما را رنگ نیست
شماره ٥٢: هرکرا داد سعادت بلقای تو نوید
شماره ٥٣: سعادت دل دهد آنرا که چون تو دلستان باشد
شماره ٥٤: مست عشقت بخود نیاید باز
شماره ٥٥: ایا چو فصل بهار از رخت جهانرا زین
شماره ٥٦: الا ای بچهره گلستان من
شماره ٥٧: ای عشق تو داده روح را می
شماره ٥٨: این حسن و آن لطافت در حور عین نباشد
شماره ٥٩: ای نرگس تو مست و لب تو شراب رنگ
شماره ٦٠: تا چه معنیست در آن روی جهان آرایش
شماره ٦١: ای خجل از روی خوبت آفتاب
شماره ٦٢: آخر ای سرو قد سیب زنخدان تا چند
شماره ٦٣: تو می روی و مرا نقش تست در دیده
شماره ٦٤: دوست سلطان و دل ولایت اوست
شماره ٦٥: منم امروز دور از مشرب خویش
شماره ٦٦: رفتی و نام تو ز زبانم نمی رود
شماره ٦٧: اگر بخت و اقبال یاری کند
شماره ٦٨: طوطی خجل فرو ماند از بلبل زبانت
شماره ٦٩: کسی کو همچو تو جانان ندارد
شماره ٧٠: در تن زنده یکی مرده بود زندانی
شماره ٧١: در سمن با آن طراوت حسن این رخسار نیست
شماره ٧٢: ای آنکه حسن صورت تو نیست در کسی
شماره ٧٣: ای در لب لعل تو شکر تعبیه کرده
شماره ٧٤: ای گلستان حسن ترا بنده عندلیب
شماره ٧٥: هرکس از عشق می زند نفسی
شماره ٧٦: ای در سخن دهانت تنگ شکر گشاده
شماره ٧٧: دل شد ز دست و دست بدلبر نمی رسد
شماره ٧٨: گرچه از بهر کسی جان نتوان داد ز دست
شماره ٧٩: بخت و اقبال خوهی خدمت درویشان کن
شماره ٨٠: دلستانا از جهان رسم وفا برداشتی
شماره ٨١: اگر چه حد من نبود حدیث عشق تو گفتن
شماره ٨٢: چو عاشقان تو عیش شبانه می کردند
شماره ٨٣: من تحفه از دل می کنم نزدیک جانان می برم
شماره ٨٤: چو روی تو گل رنگین ندیدم
شماره ٨٥: تا بکی این جور کشیدن ز یار
شماره ٨٦: ای ترا هرگز نبوده یاری از یاران دریغ
شماره ٨٧: ای خریداران رویت عاشقان جان فروش
شماره ٨٨: روز رخت که غره ماه جمال تست
شماره ٨٩: اگر چو خسرو و خاقان سزای تاج و سریری
شماره ٩٠: آنچه ز تست حال من گفت نمی توانمش
شماره ٩١: دی یکی گفت که از عشق خبرها دارد
شماره ٩٢: دلستانی که بجان نیست امان از چشمش
شماره ٩٣: کبر با اهل محبت ناز با اهل نیاز
شماره ٩٤: دوش ما را از سعادت بود جانان در کنار
شماره ٩٥: عاشقم بر تو و بر صورت جان پرور تو
شماره ٩٦: ای که در باغ جمالست رخ تو چون گل
شماره ٩٧: مقبل آن قومی که با تو عشق دعوی کرده اند
شماره ٩٨: بهار آمد و گویی که باد نوروزی
شماره ٩٩: از یار اگر چه دور شدی یار از آن تست
شماره ١٠٠: کیست درین دور پیر اهل معانی
شماره ١٠١: چون دل گرفت لشکر سلطان عشق یار
شماره ١٠٢: تنی داری بسان خرمن گل
شماره ١٠٣: در شهر بحسن تو رویی نتوان دیدن
شماره ١٠٤: قومی که جان بحضرت جانان همی برند
شماره ١٠٥: دلبری کز لطف گویی بر تنش جان غالبست
شماره ١٠٦: ای چون تو نبوده گل در هیچ گلستانی
شماره ١٠٧: بیناست چشم جان من از دیدن آن ماه رو
شماره ١٠٨: برنگ خود نیم زآن رو وزآن مو
شماره ١٠٩: ای رفته رونق از گل روی تو باغ را
شماره ١١٠: ای مه و خور بروی تو محتاج
شماره ١١١: جانم از عشقت پریشانی گرفت
شماره ١١٢: جرعه یی می نخورده از دستش
شماره ١١٣: حدیث عشق در گفتن نیاید
شماره ١١٤: دی بامداد آن صنم آفتاب روی
شماره ١١٥: چون برآمد آفتاب از مشرق پیراهنش
شماره ١١٦: ما فتنه بر توایم و تویی فتنه بر سخن
شماره ١١٧: همچو من وصل ترا هیچ سزاواری هست
شماره ١١٨: ای شاه حسنت را مدد از کبریای خویشتن
شماره ١١٩: می سزد گر جان دهم چون دلستانی یافتم
شماره ١٢٠: نگار من چو اندر من نظر کرد
شماره ١٢١: ای جمال تو رشک حورالعین
شماره ١٢٢: بچشم مست خود آن را که کرده ای نظری
شماره ١٢٣: چو هیچ می نکنی التفات با ما تو
شماره ١٢٤: چنان عشقش پریشان کرد ما را
شماره ١٢٥: در دل عاشق اگر قدر بود جانانرا
شماره ١٢٦: چنین که تو سمری ای پسر بشیرینی
شماره ١٢٧: ای ز شیرینی شده دام مگس
شماره ١٢٨: ای خطت سلسله یی بر قمر از عنبر ناب
شماره ١٢٩: ای مرغ صبح بشکن ناقوس پاسبانان
شماره ١٣٠: ای شده حسن ترا پیشه جهان آرایی
شماره ١٣١: ای منور بروی تو هر چشم
شماره ١٣٢: ای ز عشقت مهر و مه سرگشته در گردون خویش
شماره ١٣٣: یار بر من در فشاند از لؤلوی مکنون خویش
شماره ١٣٤: ای کوی تو ز رویت بازار گل فروشان
شماره ١٣٥: بگشای لب شیرین بازار شکر بشکن
شماره ١٣٦: از نظرت روی ما ماه منور شود
شماره ١٣٧: از خرگه تن من دل خیمه زآن برون زد
شماره ١٣٨: هم دلبر من با من دلدار شود روزی
شماره ١٣٩: مرا از عشق تو دستیست بر دل
شماره ١٤٠: ای بر گل روی تو حسد باغ ارم را
شماره ١٤١: دل درو بند که دلدارت اوست
شماره ١٤٢: ای چشم من از رخ تو روشن
شماره ١٤٣: ای شده لعل لب تو شکرافشان در سخن
شماره ١٤٤: بر صفحه رخسار تو آنکس که نظر کرد
شماره ١٤٥: خمر عشقت خوردم و کردم بمستی کشف راز
شماره ١٤٦: باز بر لوح ضمیر از وصف روی دلبرم
شماره ١٤٧: آفتاب حسن را برج شرف شد روی دوست
شماره ١٤٨: ای سر طره تو پای دلم را زنجیر
شماره ١٤٩: دل تنگم و ز عشق توام بار بر دلست
شماره ١٥٠: ای بزیر زلف تو سایه نشین خورشید و ماه
شماره ١٥١: ترا اگر چه فراغت بود ز یاری من
شماره ١٥٢: چه مرد عشق تو باشند خودپرستی چند
شماره ١٥٣: عشق تو زیر و زبر دارد دلم
شماره ١٥٤: بپوش آن رخ و دلربایی مکن
شماره ١٥٥: بخت من از تست شور ای بت شیرین دهن
شماره ١٥٦: دل زنده بدرد عشق باشد
شماره ١٥٧: گر جمله شهر صورت و روی نکو بود
شماره ١٥٨: بغیر دوست نداند کسی که من چه کسم
شماره ١٥٩: دلم بوسه زآن لعل نوشین خوهد
شماره ١٦٠: هم کوی تو از جهان برونست
شماره ١٦١: خط نورست بر آن تخته پیشانی تو
شماره ١٦٢: ای همه هستی مبر در خود گمان نیستی
شماره ١٦٣: دین و دنیا از آن من باشد
شماره ١٦٤: ترا من دوست دارم تا جهان هست
شماره ١٦٥: تا نقش تو هست در ضمیرم
شماره ١٦٦: تویی که عارض رخسار دلستان داری
شماره ١٦٧: ای دوستر از جانم زین بیش مرنجانم
شماره ١٦٨: اندرین شهر دلم سرو روانی دارد
شماره ١٦٩: روی تو که ماه را خجل دارد
شماره ١٧٠: ایا بحسن رخت را لوای سلطانی
شماره ١٧١: همه جان و دلست دلبر من
شماره ١٧٢: ماه دو هفته را نبود نور روی دوست
شماره ١٧٣: مرا گر دولتی باشد که روزی با تو بنشینم
شماره ١٧٤: مشکلست این که کسی را بکسی دل برود
شماره ١٧٥: نظر کن روی آن دلبر ببین شمع
شماره ١٧٦: اگر شبی ز وصال تو کام برگیرم
شماره ١٧٧: سزد که صبر کنم بر فراق دلبر خویش
شماره ١٧٨: چو شود کز سر جرمم بکرم برخیزی
شماره ١٧٩: ای نو عروس حسن ترا آفتاب روی
شماره ١٨٠: بدل چه پند دهم تا دل از تو برگیرد
شماره ١٨١: نه اهل دل بود آن کو دل از دلبر بگرداند
شماره ١٨٢: شمع خورشید که آفاق منور دارد
شماره ١٨٣: از پسته تنگ خود آن یار شکر بوسه
شماره ١٨٤: نام تو گر بر زبان رانم زبانم خوش شود
شماره ١٨٥: ای جان من ز جوهر عشقت خزینه یی
شماره ١٨٦: ای کرده بعشق تو دل پرورش جانها
شماره ١٨٧: خورشید منی بروی پرنور
شماره ١٨٨: باغ را گرچه برخ کرد بهشت آیین گل
شماره ١٨٩: چو بیند روی تو ای نازنین گل
شماره ١٩٠: باز دریافتن دوست مرا چون خورشید
شماره ١٩١: مرا بغیر تو اندر جهان دگر کس نیست
شماره ١٩٢: دلارامی که همچون مه بشب بینند دیدارش
شماره ١٩٣: چه دلبری که رخ تست در گلستان ماه
شماره ١٩٤: زهی با صورت خوبت تعلق اهل معنی را
شماره ١٩٥: ای بلبل جانم (را) از روی تو گلزاری
شماره ١٩٦: بیک نظر دل خلقی همی برد یارم
شماره ١٩٧: از آن شکر که تو در پسته دهان داری
شماره ١٩٨: عاشق روی تو از کوی تو ناید در بهشت
شماره ١٩٩: هلال حسن بعهد رخ تو یافت کمال
شماره ٢٠٠: من ز عشق تو رستم از غم خویش
شماره ٢٠١: نگارا تا ترا دیدم دل اندر کس نمی بندم
شماره ٢٠٢: ای گل روی تو برده رونق گلزارها
شماره ٢٠٣: عشق تو مرا ز من برآورد
شماره ٢٠٤: ز دلبران همه شهر دل پذیر تویی
شماره ٢٠٥: چو حسن روی تو آوازه در جهان انداخت
شماره ٢٠٦: آنکس که بهر نام تو از جان زیان نکرد
شماره ٢٠٧: پیغام روی تو چو ببردند ماه را
شماره ٢٠٨: فرامش کرد جان تو تماشاگاه اعلی را
شماره ٢٠٩: زهی ز خنده شیرینت شرمسار شکر
شماره ٢١٠: بخود نظر کن اگر می خوهی که جان بینی
شماره ٢١١: آن دلارامی که آرامی نباشد با منش
شماره ٢١٢: تبارک الله از آن روی دلستان که تراست
شماره ٢١٣: ای مشک و عنبر شمه یی از بوی تو
شماره ٢١٤: ای خورده روح از جام عشقت باده یی
شماره ٢١٥: ای بگرد خرمن تو خوشه چین خورشید و ماه
شماره ٢١٦: گر دست رسد روزی در پات سرافشانم
شماره ٢١٧: ما را دلیست سوخته آتش طلب
شماره ٢١٨: ترا من دوست میدارم چو بلبل مر گلستانرا
شماره ٢١٩: ای که شاهان جهانند گدایان درت
شماره ٢٢٠: ای که شیرینی تو شور در آفاق افگند
شماره ٢٢١: گرچه جان می دهم از آرزوی دیدارش
شماره ٢٢٢: ای که لبت منبع آب بقاست
شماره ٢٢٣: گر درد عشق در دل و در جان اثر کند
شماره ٢٢٤: من می روم و دلم بر تست
شماره ٢٢٥: مرا چندانکه در سر دیده باشد
شماره ٢٢٦: نور رخ تو قمر ندارد
شماره ٢٢٧: عاشقانرا می دهد دایم نشان از روی دوست
شماره ٢٢٨: هر دم دلم ز عشق تو افغان برآورد
شماره ٢٢٩: ما دل برای دوست ز جان برگرفته ایم
شماره ٢٣٠: شبی از مجلس مستان برآمد ناله چنگش
شماره ٢٣١: من از خدای جهان عمر میخوهم چندان
شماره ٢٣٢: تعالی الله چه رویست آن بنزهت چون گلستانی
شماره ٢٣٣: تویی سلطان ملک حسن و چون من صد گدا داری
شماره ٢٣٤: دلم بربود دوش آن نرگس مست
شماره ٢٣٥: کسی که عشق نورزد مگو که جان دارد
شماره ٢٣٦: آن نگاری کو رخ گلرنگ داشت
شماره ٢٣٧: گر عیب کنی که زار می نالم
شماره ٢٣٨: ای ایمن آفتاب رخت از زوال حسن
شماره ٢٣٩: ای که اندر چشم مستت فتنه دارد خوابگاه
شماره ٢٤٠: ای نور دیده دیده ز (روی) تو نور یافت
شماره ٢٤١: دل نمیرد تا ابد گر عشق باشد جان دل
شماره ٢٤٢: ای رخ تو شاه ملک دلبری
شماره ٢٤٣: عشق اسلامست و دیگر کافری
شماره ٢٤٤: دلا با عشق کن پیمان و می رو
شماره ٢٤٥: چو کرد زلف تو پیرامن قمر حلقه
شماره ٢٤٦: ای که نام اشنوده باشی خسرو پرویز را
شماره ٢٤٧: ای نامه نو رسیده از یار
شماره ٢٤٨: کسی کو غم عشق جانان نداشت
شماره ٢٤٩: دل حظ خویشتن ز رخ یار برگرفت
شماره ٢٥٠: غنچه چون کرد تبسم سوی صحرا نرویم
شماره ٢٥١: ای ستم کرده همیشه با وفاداران خویش
شماره ٢٥٢: دل ز غمت زنده شد ای غم تو جان دل
شماره ٢٥٣: مرا تا دل شد اندر کار رویت
شماره ٢٥٤: بهشت روح شد گلزار رویت
شماره ٢٥٥: دلرا چو کرد عشق تهی و فرو نشست
شماره ٢٥٦: بتی که بر همه خوبان امیر خواهد بود
شماره ٢٥٧: ای زآفتاب رویت مه برده شرمساری
شماره ٢٥٨: یار دل بر بود و از من روی پنهان کردو رفت
شماره ٢٥٩: مرا کرد بیچاره در کار او
شماره ٢٦٠: ای که با من مهربان صد کینه در دل داشتی
شماره ٢٦١: گر چه وصلت نفسی می ندهد دست مرا
شماره ٢٦٢: ترکیست یارمن که نداند کس از گلش
شماره ٢٦٣: زکوی دوست بادی بر من افتاد
شماره ٢٦٤: ای هما سایه قدم از در من بازمگیر
شماره ٢٦٥: آنکوبتست زنده بجانش چه حاجتست
شماره ٢٦٦: چو دست و روی بشویی ودر نماز شوی
شماره ٢٦٧: هر که یک شکر از آن پسته دهان بستاند
شماره ٢٦٨: ای که در باغ نکویی بتو نبود مانند
شماره ٢٦٩: گشت روی زمین چو صحن بهشت
شماره ٢٧٠: تا چند بر امید روم در سرای یار
شماره ٢٧١: ای زروی تو مه و خور را مدد
شماره ٢٧٢: ای رفته دور از برما چون نیامدی
شماره ٢٧٣: دولت نیافت هر که طلب کار ما نبود
شماره ٢٧٤: آن نکو روی که روی ازنظرم پنهان داشت
شماره ٢٧٥: ای اهل دل زلعل تو کرده غذای روح
شماره ٢٧٦: بیا که بی تو مرا کار برنمی آید
شماره ٢٧٧: چنان بوصل تو میلیست خاطر مارا
شماره ٢٧٨: آنجا که جای دوست بود من نمی رسم
شماره ٢٧٩: زمهر روی توای سرو ماه پیشانی
شماره ٢٨٠: کسی کو عشق بازد بارخ تو
شماره ٢٨١: نسخه عشق تو بر رق دلم مسطورست
شماره ٢٨٢: در شهر اگر زمانی آن خوش پسر برآید
شماره ٢٨٣: ای نکو رو مشو از اهل نظر پوشیده
شماره ٢٨٤: ای چو جان صورت خود را ز نظر پوشیده
شماره ٢٨٥: ای بنور رخ تو روی قمر پوشیده
شماره ٢٨٦: زهی صیت حسن تو عالم گرفته
شماره ٢٨٧: چو شدبخنده شکر بار پسته دهنش
شماره ٢٨٨: مجلس انس ترا چون محرم راز آمدم
شماره ٢٨٩: ای برده آب روی من ازعشق تو درآتشم
شماره ٢٩٠: ای برده رویت آب مه ازمهر تو درآتشم
شماره ٢٩١: در حضرت تو کآنجاسلطان کند غلامی
شماره ٢٩٢: ماه سعادتم را باشد شب تمامی
شماره ٢٩٣: دل چون بجان نظر فگند جای عشق تست
شماره ٢٩٤: گر عاشقی فدا کن در ره عشق جان را
شماره ٢٩٥: عشقم دلیل شد بسوی دوست راه دیدم
شماره ٢٩٦: زهی از زلف تو جان حلقه در گوش
شماره ٢٩٧: ای عارض و خط تو شده صبح و شام چشم
شماره ٢٩٨: گر کسی را حسد آید که ترا می نگرم
شماره ٢٩٩: مبداء عشق ز جاییست که نیز آنجا را
شماره ٣٠٠: عشق تو دردست و درمانش تویی
شماره ٣٠١: آن عاشقی که طعمه عشق تو جان اوست
شماره ٣٠٢: ای توانگر چو (ن) گدایانت بدر باز آمدم
شماره ٣٠٣: کفر عشقت می کند منع از مسلمانی مرا
شماره ٣٠٤: ای نبرده وصل تو روزی بمهمانی مرا
شماره ٣٠٥: ای لبت نوشین زمن نیش فراقت دور دار
شماره ٣٠٦: بنده عشق توام زآن پادشاهی می کنم
شماره ٣٠٧: ای بچشم دل ندیده روی یار خویش را
شماره ٣٠٨: عقل در کفر و دین سخن گوید
شماره ٣٠٩: دی مرا گفت آن مه ختنی
شماره ٣١٠: ای مرا نادیده کرده عاشق دیدار خویش
شماره ٣١١: عشق تو در مخزن جانم نهاد اسرار خویش
شماره ٣١٢: ای لب لعل ترا بنده بجان شیرینی
شماره ٣١٣: ای گرفته زحدیث تو جهان شیرینی
شماره ٣١٤: خوبان رعیت اند وتویی پادشاهشان
شماره ٣١٥: این خیل دلبران که تویی پادشاهشان
شماره ٣١٦: رفتی و دل ربودی یکشهر مبتلا را
شماره ٣١٧: کی بنگرد برحمت چشم خوش تو ما را
شماره ٣١٨: ای پسته دهانت نرخ شکر شکسته
شماره ٣١٩: ای صبا قصه عشاق بر یار بگو
شماره ٣٢٠: ای سیم بر زکات تن وجان خویش را
شماره ٣٢١: هرچند دیده هرگز رویت ندیده باشد
شماره ٣٢٢: بر صفحه رخسار تو آنکس که نظر کرد
شماره ٣٢٣: پیغام روی تو چو ببردند ماه (را)
شماره ٣٢٤: ترکیست یار من که نداند کس از گلشن
شماره ٣٢٥: بمهر و مه نگرم بی تو هر زمان چه کنم
شماره ٣٢٦: یار در شیرینی از شکر گذشت
شماره ٣٢٧: دیدن روی تو را محرم نباشد چشم ما
شماره ٣٢٨: ای غم عشق تو چون می طرب افزای دگر
شماره ٣٢٩: ای گنج غم نهاده بویرانه دلم
شماره ٣٣٠: گربشنوی که ناله کند دردمند عشق
شماره ٣٣١: ای که رنگی ندیده از رویت
شماره ٣٣٢: ای گشته نهان از من پیدات همی جویم
شماره ٣٣٣: چون ترا میل و مرا ازتو شکیبایی نیست
شماره ٣٣٤: ای چو فرهاد دلم عاشق شیرین لبت
شماره ٣٣٥: از تو تا کی حال ما باشد چنین
شماره ٣٣٦: خداوندا نگارم را بمن ده
شماره ٣٣٧: دل در غم چون تو بی وفایی
شماره ٣٣٨: بی تو دانی حالم ای جان چون بود
شماره ٣٣٩: مرا در دل غم جان می نگنجد
شماره ٣٤٠: تویی که زلف و رخت رو بکفر و دین دارد
شماره ٣٤١: مدتی شد که من از عشق تو سودا دارم
شماره ٣٤٢: ای از خمار چشم تو آشوب در جهان
شماره ٣٤٣: من چو از جان شده ام عاشق آن روی نکو
شماره ٣٤٤: ای همچو من بسی را عشق تو زار کشته
شماره ٣٤٥: باسر زلف تو صعبست مسلمان بودن
شماره ٣٤٦: ای پیش تو ماه آسمان خیره
شماره ٣٤٧: ای بدل کرده آشنایی را
شماره ٣٤٨: دوشم اسباب عیش نیکو بود
شماره ٣٤٩: ای درسر من از لب میگون تو مستی
شماره ٣٥٠: ترا بصحبت ما سر (فر) ونمی آید
شماره ٣٥١: گرخوش کند لب تو دهانم ببوسه یی
شماره ٣٥٢: مرا گفت دل چون چنین یار داری
شماره ٣٥٣: در آن زمان که دلم میل با جمالی داشت
شماره ٣٥٤: ای بت پسته دهن وقت تو چون نامت خوش
شماره ٣٥٥: کسی که همچو تو ازلب شکر فروش بود
شماره ٣٥٦: ای رخ خوب تو آفتاب جهان سوز
شماره ٣٥٧: مرا بنزد تو بهر نشست جایی نی
شماره ٣٥٨: زهی بالعل میگونت شکر هیچ
شماره ٣٥٩: زهی بالعل تو شهد و شکر هیچ
شماره ٣٦٠: روز عمرم بزوال آمد وشب نیز رسید
شماره ٣٦١: بکوش تا بنشینیم یک نفس با هم
شماره ٣٦٢: ای دل از دوست جان دریغ مدار
شماره ٣٦٣: شرم دارد آفتاب ازروی تو
شماره ٣٦٤: آن زمانی که ترا عزم سفر خواهدبود
شماره ٣٦٥: دلبرم عزم سفرکردو روان خواهدشد
شماره ٣٦٦: با رخ خوب تو قمر چه بود
شماره ٣٦٧: روی پنهان کن که آرام دل ازمن می بری
شماره ٣٦٨: عاشقان را در ره عشق آرمیدن شرط نیست
شماره ٣٦٩: چون کنم ای جان مرااز چون تو یاری چاره نیست
شماره ٣٧٠: آه درد مرا دوا که کند
شماره ٣٧١: دلبرا عشق تو نه کار منست
شماره ٣٧٢: ای فغان بی دلان از چشم شوخ شنگ تو
شماره ٣٧٣: نگارا بارعشقت رادل وجان برنمی تابد
شماره ٣٧٤: ای غمت همنشین بیداران
شماره ٣٧٥: اکنون که شد دل من در عشق یار بسته
شماره ٣٧٦: در دل از عشق کسی گر خار خارت اوفتد
شماره ٣٧٧: بتی که ازلب او ذوق جان همی یابم
شماره ٣٧٨: روزی آن روی چو خورشید وبر و خال چوشب
شماره ٣٧٩: مرد محنت نیستی با عشق دمسازی مکن
شماره ٣٨٠: زبار عشق توام طالب سبکساری
شماره ٣٨١: دلم از وصل تو ای طرفه پسر نشکیبد
شماره ٣٨٢: کیست کاندر دو جهان عاشق دیدار تو نیست
شماره ٣٨٣: هرآن نسیم که ازکوی یار برخیزد
شماره ٣٨٤: در حلقه زلف تو هر دل خطری دارد
شماره ٣٨٥: دل بی رخ خوب تو سر خویش ندارد
شماره ٣٨٦: ترا به زمن هم نفس کم نیاید
شماره ٣٨٧: شب نیست که خون نبارم ازچشم
شماره ٣٨٨: عمر بی روی یار چون باشد
شماره ٣٨٩: بی تو بحال عجب همی گذرانم
شماره ٣٩٠: مه نکویی زروی او دارد
شماره ٣٩١: ای دل فغان که آن بت چالاک می رود
شماره ٣٩٢: دلبرا حسن رخت می ندهد دستوری
شماره ٣٩٣: عذر قدمت بسر توان خواست
شماره ٣٩٤: جانا بیک کرشمه دل و جان همی بری
شماره ٣٩٥: اگر دلست بجان می خرد هوای ترا
شماره ٣٩٦: دلم بسلسله زلف یار در بندست
شماره ٣٩٧: تا مرا آن ماه تابان دوستست
شماره ٣٩٨: بازم از جور فلک این دل غمناک پرست
شماره ٣٩٩: در کوی عشق هرکه چومن سیم وزر نداشت
شماره ٤٠٠: بداد باز مراصحبت نگاری دست
شماره ٤٠١: گر بدان خوش پسر رسد دستم
شماره ٤٠٢: گرمرا زلفت اوفتد در دست
المناجات فی التوحید جل و علا
ایضا له فی التوحید
شماره ٤٠٥: در گلستان گرنباشد شاهد رعنای گل
شماره ٤٠٦: ایا چوحسن بمعنی نکو بصورت خوب
شماره ٤٠٧: ای ازلب تو مجلس ما پر شکر شده
شماره ٤٠٨: نسیم صبح پنداری زکوی یار می آید
شماره ٤٠٩: نگاری کز رخ چون مه کند بر نیکوان شاهی
شماره ٤١٠: غم عشق تو مقبلان را بود
شماره ٤١١: دل تندرست گشت چو بیمار عشق شد
شماره ٤١٢: ملکست وصل تو بچو من کس کجا رسد
شماره ٤١٣: همچون تو دلبری را از بی دلان بریدن
شماره ٤١٤: درتو، زهی صورت تو گنج معانی،
شماره ٤١٥: دل زدستم شد و دلدار بدستم نامد
شماره ٤١٦: خوشا دلی که چو تو دلبرش بدست افتد
شماره ٤١٧: دلبرا حسن رخت می ندهد دستوری
شماره ٤١٨: ای جهان ازتو مزین چو بهشت از حوری
شماره ٤١٩: چشم تو کوجز دل سیاه ندارد
شماره ٤٢٠: ای دل تنگ مرا از غم تو جان تازه
شماره ٤٢١: تا بعقل ورای خود در راه تو ننهیم پای
شماره ٤٢٢: کجایی ای سر کوی تو از جهان بیرون
شماره ٤٢٣: زپسته چون تو بخندی شکر فرو ریزد
شماره ٤٢٤: عاشق روی توام از من مپوش آن روی را
شماره ٤٢٥: ای سجده کرده پیش جمالت بت چگل
شماره ٤٢٦: ای آنکه عشق تو دل جانست وجان دل
شماره ٤٢٧: اگر فراق تو زین سان اثر کند روزی
شماره ٤٢٨: ایا گرفته مه وآفتاب نور از تو
شماره ٤٢٩: چو ماندم (من) زسلطان جهان دور
شماره ٤٣٠: شکر لبی که مرا جان دهد بهر خنده
شماره ٤٣١: هر کو نه خدمت تو کند در بطالتست
شماره ٤٣٢: هردم از عشق تو حال من دگرگون می شود
شماره ٤٣٣: ای توانگر در خود برمن مسکین بگشای
شماره ٤٣٤: دلی کز وصل جانان بازماند
شماره ٤٣٥: نه هرچه عشق توبود از درون برون کردم
شماره ٤٣٦: الا ای غمت شادی جان ما
شماره ٤٣٧: عشق را حمل بر مجاز مکن
شماره ٤٣٨: روز نوروزست وبوی گل همی آرد نسیم
شماره ٤٣٩: ایا خلاصه خوبان کراست درهمه دنیی
شماره ٤٤٠: آنی که کس بخوبی تو من ندیده ام
شماره ٤٤١: آن توانگر بمعالی که منش درویشم
شماره ٤٤٢: گر دوست حق عشق خود ازما طلب کند
شماره ٤٤٣: ای لطف تو بسی مرا کار ساخته
شماره ٤٤٤: مرا با رخ تو نظر بهر چیست
شماره ٤٤٥: بس کور دلست آنکه بجز تو نگرانست
شماره ٤٤٦: یار من خسرو خوبان ولبش شیرینست
شماره ٤٤٧: ای پسر گر عاشقی دعوی ما ومن مکن
شماره ٤٤٨: بروز وصل زهجران یار می ترسم
شماره ٤٤٩: ای مهر ومه رعیت وروی تو پادشاه
شماره ٤٥٠: ای خواسته زلعل لب آن نگار بوس
شماره ٤٥١: دوش در مجلس ما بود زروی دلبر
شماره ٤٥٢: گر او مراست هرچه بخواهم مرا بود
شماره ٤٥٣: مهی که از غم عشقش دلم پر ازخونست
شماره ٤٥٤: زهی از جمال تو گشته جهان خوش
شماره ٤٥٥: ای بکویت عاشقان رانور رویت رهنمای
شماره ٤٥٦: نام تو شنیدم رخ خوب تو ندیدم
شماره ٤٥٧: ای چو خورشید چشمه یی از نور
شماره ٤٥٨: ای گلستان شکفته بنسیم وباران
شماره ٤٥٩: ای از چو تو شیرین لبی صد شور در هر انجمن
شماره ٤٦٠: مرا که در تن بی قوتست جانی خشک
شماره ٤٦١: عاشقان راسوی خود هم خود بود جانان دلیل
شماره ٤٦٢: مرا که یک نفس از وصل یار سیری نیست
شماره ٤٦٣: هان ای نسیم صبح که بویت معطرست
شماره ٤٦٤: آنچه عشقت با دل ما می کند
شماره ٤٦٥: ماه پیش رخ تو تاب نداشت
شماره ٤٦٦: حق که این روی دلستان بتو داد
شماره ٤٦٧: منم آن کس که عشق یارم کشت
شماره ٤٦٨: ای که از سیم خام تن داری
شماره ٤٦٩: ما جان فدای آن رخ نیکوش می کنیم
شماره ٤٧٠: ای دل وجانم شده سلطان عشقت را سریر
شماره ٤٧١: آن دوست که ما ازآن اوییم
شماره ٤٧٢: دل زمن برد آنکه جان را نزد او مقدارنیست
شماره ٤٧٣: خرم آن جان که برویت نگرانی دارد
شماره ٤٧٤: بی تو دل خسته جان نمی خواهد
شماره ٤٧٥: کسی که ازلب شیرین تو دهان خوش کرد
شماره ٤٧٦: ای سعادت مددی کن که بدان یار رسم
شماره ٤٧٧: گر از ره تو بود خاک را گهر دانم
شماره ٤٧٨: ای دل ار جانان خوهی جان ترک کن
شماره ٤٧٩: از لطف وحسن یارم در جمع گل عذاران
شماره ٤٨٠: ما غریبیم وشهر ازآن شماست
شماره ٤٨١: ای دل ای دل مهرآن مه ورز وایمان تازه کن
شماره ٤٨٢: دلم ببوسه شکر خواست زآن لب چو عقیق
شماره ٤٨٣: ای ترا تعبیه درتنگ شکر مروارید
شماره ٤٨٤: ایا نموده دهانت زلعل خندان در
شماره ٤٨٥: ای شکسته لب لعل تو بهای گوهر
شماره ٤٨٦: از سر صدق ارکسی بر آستانت سر نهاد
شماره ٤٨٧: گشت گرد عالم وبر آستانت سر نهاد
شماره ٤٨٨: گرترا بی عشق ازین سان زندگانی بگذرد
شماره ٤٨٩: نگارا گرد کوی تو اگر بسیار می گردم
شماره ٤٩٠: اگر بر درگه جانان چو سگ بسیار می گردم
شماره ٤٩١: سوخت عشق تو من شیفته شیدارا
شماره ٤٩٢: یار سلطانست ومن در خدمت سلطان خویش
شماره ٤٩٣: دل سقیم شفا یابد از اشارت عشق
شماره ٤٩٤: بگو بدانکه چون من عشق یار من دارد
شماره ٤٩٥: باز آن زمان رسید که گلزار گل کند
شماره ٤٩٦: ای صبا لطفی بکن حالم بجانان عرضه دار
شماره ٤٩٧: هرچند لطف عادت آن نازنین بود
شماره ٤٩٨: بدیدم بر در یار ایستاده
شماره ٤٩٩: ای که لعل لب تو آبخور جان منست
شماره ٥٠٠: دردمندان غم عشق دوا می خواهند
شماره ٥٠١: نسیم باد بهاری گر اتفاق افتد
شماره ٥٠٢: درین تفکرم ای جان که گر فراق افتد
شماره ٥٠٣: بیاور آنچه دل ما بیکدگر کشدا
شماره ٥٠٤: کسی که بار غم عشق آن پسر کشدا
شماره ٥٠٥: ای گشته طالع ازرخ تو آفتاب حسن
شماره ٥٠٦: از عشق دل افروزم چون شمع همی سوزم
شماره ٥٠٧: زخاک کوی توبوی هوا معطر شد
شماره ٥٠٨: صحبت جانان بر اهل دل از جان خوشترست
شماره ٥٠٩: تو قبله دل وجانی چو روی بنمایی
شماره ٥١٠: عشق هرجا رو نماید کفرها دین می شود
شماره ٥١١: دلم روی چون تو نگارین خوهد
شماره ٥١٢: دلبرا عشق تو اندر دل وجان داشتنیست
شماره ٥١٣: ای غم تو روغن چراغ ضمیرم
شماره ٥١٤: ما گدای در جانان نه برای نانیم
شماره ٥١٥: سحرگه سوی ما بویی اگر زآن دلستان آید
شماره ٥١٦: گر خوش کنم دهان زلب دلستان خویش
شماره ٥١٧: دلبرا من از شراب عشق مخمورم هنوز
شماره ٥١٨: چون قهرمان عشق تو با هر که کین کند
شماره ٥١٩: عاشقانی که مبتلای تواند
شماره ٥٢٠: شکر اندر پسته پنهان وآب حیوان در شکر
شماره ٥٢١: قند خجل می شود از لب چون شکرش
شماره ٥٢٢: ایا عشقت گرفته عالم جان
شماره ٥٢٣: ای زیاران گشته غافل ازتو خود یاری نیاید
شماره ٥٢٤: ای لب لعلت شکرستان من
شماره ٥٢٥: مه و خورشید اگرچه رخ نیکو دارند
شماره ٥٢٦: ای زماه ومهر برده گوی دعوی روی تو
شماره ٥٢٧: هرگز گلی اندر جهان بی خار نتوان یافتن
شماره ٥٢٨: دل برد از من دلبری کآرام دلها می برد
شماره ٥٢٩: تو آن شاهی که سلطانت غلامست
شماره ٥٣٠: هرکه یک بار در آن طلعت میمون نگرد
شماره ٥٣١: ای رقعه حسن را رخت شاه
شماره ٥٣٢: بکرشمه اگر از عاشق خود جان ببری
شماره ٥٣٣: دل عاشق رهین جان نبود
شماره ٥٣٤: ای سعادت زپی زینت وزیبایی را
شماره ٥٣٥: دلبر من که همه مهر جمالش دارند
شماره ٥٣٦: دلا این یک سخن از من نگه دار
شماره ٥٣٧: حسن رخ دوست جهان خوش کند
شماره ٥٣٨: ای چون گل نو بتازه رویی
شماره ٥٣٩: عاشقم زنده دلی را که تو جانش باشی
شماره ٥٤٠: هرچه غیر دوست اندر دل همی آید ترا
شماره ٥٤١: عاشق اینجا از برای دیدن یار آمدست
شماره ٥٤٢: گل خوش بوی که پار از بر یار آمده بود
شماره ٥٤٣: ایا سلطان عشق تو نشسته برسریر دل
شماره ٥٤٤: اختر ازخدمت قمر دورست
شماره ٥٤٥: گرچه متاع جان بر جانان خطرنداشت
شماره ٥٤٦: یار ار بچشم مست سوی ما نظر کند
شماره ٥٤٧: اول نظر که سوی تو جانان نظر کند
شماره ٥٤٨: عشق تو عالم دل جمله بیکبار گرفت
شماره ٥٤٩: ازرخت در نظرم باغ وگلستان آید
شماره ٥٥٠: ای ز زلفت حلقه یی بر پای دل
شماره ٥٥١: بسی گفتم ترا گر یاد باشد
شماره ٥٥٢: طریق عشق جانان چیست در دریای خون رفتن
شماره ٥٥٣: وقت آن شد که خضر گوید و مردم دانند
شماره ٥٥٤: ایا رخت زگریبان قمر برآورده
شماره ٥٥٥: بر در تو عاشقان دارند کار
شماره ٥٥٦: تویی از اهل معنی بازمانده
شماره ٥٥٧: ایا بحسن رخت را لوای سلطانی
شماره ٥٥٨: زاندیشه تو که هست جان در وی
شماره ٥٥٩: ای ترا پای بر سر خورشید
شماره ٥٦٠: چو نیست غیر تو کس آفتاب با سایه
شماره ٥٦١: ای ماه اختران تو اندر زمین مهند
شماره ٥٦٢: ای چو شیرین بدهان پسته بگفتارشکر
شماره ٥٦٣: درعشق دوست ازسر جان نیز بگذریم
شماره ٥٦٤: ای بی خبر زحسن گلستان روی خویش
شماره ٥٦٥: ای زروی خوب تو پشت زمین آراسته
شماره ٥٦٦: دوست جز دل نمی پذیرد جای
شماره ٥٦٧: مرا زعشق تو باریست بر دل افتاده
شماره ٥٦٨: جانا بیا که مرا جان دریغ نیست
شماره ٥٦٩: ای زمعنی مر ترا صورت چو جان آراسته
شماره ٥٧٠: ای دل ارزنده بعشقی منت جان برمگیر
شماره ٥٧١: جانست وتن در آتش عشق ودرآب چشم
شماره ٥٧٢: جانا زرشک خط تو عنبر در آتش است
شماره ٥٧٣: ای شکرلب نظری سوی من مسکین کن
شماره ٥٧٤: ای خرد با عشق تو تنگ آمده
شماره ٥٧٥: آن روی نگر بدان نکویی
شماره ٥٧٦: دلبرا اندوه عشقت شادی جان آورد
شماره ٥٧٧: کسی که او بغم عشق مبتلا آمد
شماره ٥٧٨: کسی کز دل سخن گوید دمش چون جان اثر دارد
شماره ٥٧٩: تا نمودی روی و دیدم گرد چشمت آن مژه
شماره ٥٨٠: چو خمر عشق تو خوردم سخن نگیرم باز
شماره ٥٨١: نگارا دل همی خواهد که عشقت را نهان دارد
شماره ٥٨٢: هرکه او نام تو گوید دم او نور شود

رباعیات¶

رباعیات